بیانیه دفتر پلیس و کمیسر جنایت ساری

لیزا تاونسند، کمیسر پلیس و جرم و جنایت، می‌گوید که احساس می‌کند مجبور است از طرف زنان ساری که پس از انتشار مصاحبه‌ای در این هفته که منعکس‌کننده دیدگاه‌های او درباره جنسیت و سازمان استون‌وال بود، با او تماس گرفته‌اند، صحبت کند.

کمیسر گفت که نگرانی در مورد خود هویتی جنسیتی برای اولین بار در طول مبارزات انتخاباتی موفقیت آمیزش با او مطرح شد و اکنون نیز ادامه دارد.

دیدگاه او در مورد مسائل و ترس او از جهتی که سازمان استون وال در پیش گرفته است برای اولین بار در آخر هفته در Mail Online منتشر شد.

او گفت که در حالی که این دیدگاه ها شخصی بوده و چیزی است که او با اشتیاق نسبت به آن احساس می کند، او همچنین احساس می کند که وظیفه دارد به نمایندگی از آن دسته از زنانی که نگرانی های خود را ابراز کرده اند، آنها را به طور عمومی مطرح کند.

کمیسر گفت که می‌خواهد توضیح دهد که علی‌رغم آنچه گزارش شده است، او از پلیس ساری خواستار توقف همکاری با استون‌وال نشده و نخواهد بود، اگرچه او دیدگاه‌های خود را برای فرمانده پلیس روشن کرده است.

او همچنین می‌خواست حمایت خود را از طیف وسیعی از کارهایی که پلیس ساری انجام می‌دهد تا اطمینان حاصل کند که یک سازمان فراگیر باقی می‌ماند، ابراز کند.

کمیسر گفت: «من قویاً به اهمیت قانون در حمایت از همه افراد بدون در نظر گرفتن جنسیت، جنسیت، قومیت، سن، گرایش جنسی یا هر ویژگی دیگر اعتقاد دارم. هر یک از ما حق ابراز نگرانی های خود را داریم زمانی که معتقدیم یک سیاست خاص دارای پتانسیل آسیب است.

با این حال، من معتقد نیستم که قانون در این زمینه به اندازه کافی شفاف است و قابل تفسیر است که منجر به سردرگمی و ناهماهنگی در رویکرد می شود.

به همین دلیل، من نگرانی شدیدی در مورد موضع استون وال دارم. من می خواهم واضح بگویم که با حقوق جامعه ترنس که به سختی به دست آمده است مخالف نیستم. مسئله ای که من دارم این است که معتقدم استون وال تشخیص نمی دهد که بین حقوق زنان و حقوق ترنس ها تضاد وجود دارد.

من معتقد نیستم که باید آن بحث را تعطیل کنیم و در عوض باید بپرسیم که چگونه می توانیم آن را حل کنیم.

«به همین دلیل می‌خواستم این دیدگاه‌ها را در صحنه عمومی پخش کنم و برای افرادی که با من تماس گرفته‌اند صحبت کنم. من به عنوان کمیسر پلیس و جنایت، وظیفه دارم نگرانی‌های جوامعی را که به آنها خدمت می‌کنم منعکس کنم، و اگر نتوانم این نگرانی‌ها را مطرح کنم، چه کسی می‌تواند؟»

من معتقد نیستم که ما برای اطمینان از فراگیر بودن خود به استون وال نیاز نداریم و سایر نیروها و نهادهای عمومی نیز به وضوح به این نتیجه رسیده اند.

«این یک موضوع پیچیده و بسیار احساسی است. من می دانم که نظرات من با همه به اشتراک گذاشته نخواهد شد، اما معتقدم که ما فقط با پرسیدن سؤالات چالش برانگیز و گفتگوهای دشوار پیشرفت می کنیم.»


اشتراک در: